Bir Erkek Güvercinin Oğluna Verdiği Dersler

Hani var ya o kanatsız büyük kuşlar
Bize biraz yem getirdikleri için,
Hep kendilerini ağırdan satanlar,
İşte onlardan oğlum tiksinmelisin.

Sanma ki kara gözlerimize aşıklar!
Sırası geldiğinde asla bize acımazlar!
'Hizmete karşı hizmet'tir ilkeleri;
Bizi besleyenler, aslında kendi gurularını okşarlar.

Dişileri simidin susamlarını serperler,
Omuzlarına konmamıza izin verirler,
Ve bu(epey budalaca) yolla
Erkeklerini baştan çıkarmak isterler.

Erkeklere gelince, cennet kuşları gibi kabarırlar,
Bize bir şey armağan ettiler mi, dişileri
Seyretmek için neşeyle koşarlar;
'Bakın, güvercinleri beslemekte, ne iyi! '

Görünüşe bakılırsa bu kanatsız büyükler,
Geldiklerinde onlardan korkup kaçmayan
Küçük hayvanlardan pek etkilenmekteler.
(herhalde kendi vicdanlarıyla cebelleşmekteler.)

Ve aslında her aşk mektubunun süsüyüzdür biz!
Önüne gelen amatör, tutup resmimizi çeker!
Ve har şaire de ilham kaynaklığı ederiz!
Çok ama çok zor kazanılı bizim ekmeğimiz!

Bak, daha biraz önce tartışan şu üç kanatsız,
Bize yem atmaktalar şimdi. Gel hemen kapmalıyız!
Düşünsene, ne hoş bir resim olur dergilerde:
'Diplomatlar, barış güvercinlerini beslemekteler
elleriyle'

Hatdi oğlum, akıllı bir eşek gibi düşünmelisin!
Mideni tıka basa doldururken, kıçınla gülmelisin!
Teşekkür yerine de iyi nişan alıp sıçıvermelisin!
İnan, ancak bu yakışır böylelerine!

Çeviren: Ahmed Cemal