Bir Emri Vaki Şiiri - Gazi Küçükgiller

Kızım emri vaki ile yaptı bir evlilik,
Biz çaresiz evet dedik, olsun şimdilik,
Eşyanın tabiatına aykırı, biraz da delilik,
Zira buna engeldi, törelerimiz ve Alevilik.

Annem dedi, amcam dedi, yok saydı bizi,
Böylece evinde çıkardı sanal bir krizi,
Karışmadık,sattı babadan kalan mirası,
Gönlü razı olmadı, kızına kalsın birazı.

Evini terketmeyi adet haline getirmişti,
Her tartışmadan sonra, ayrılalım demişti,
Belli geliri yoktu, hep keseden yemişti.
Yaptıklarını belki de bir marifet saymıştı.

Satıp yedi, bırakmadı, varını yoğunu,
Kordon'larda geçirdi, ömrünün çoğunu,
Danışmadı eşine, düşünmedi çocuğunu,
İçki ile beraber, vira tüttürdü çubuğunu,

Kabul görmüyordu, bizim nasihatımız,
Demek ki varmış, ödenecek diyetimiz,
Bağdaşamazdı cinsimiz, cibiliyetimiz,
Ama ayrılmak da değildi bizim niyetimiz,

Eşini bir çırpıda sildi defterinden,
İnşallah Allah saklar, daha beterinden,
Kızım ayıramamıştı ham taşı, safir'den,
Esas biz kurtulduk sayılır, o Heriften.

Sonunda boşandılar, yirmi dokuz Nisan'da,
Üzücü bir durum, moral kalır mı? insanda,
Zıt idiler, pişebilirler miydi? Aynı kazanda,
Sil onu kızım kalmasın defter ve hafızandan.

Gazi Küçükgiller/ Güzelbahçe
(30 Nisan 2004)