Bir emanet hurmayla basladi hersey!
Hiçlik çekirdegi, tefekkur etiydi hurmanin.
Edeple kapliydi çehresi,
Tadi seher vaktinde sakliydi hurmanin!
Arslan Baba emaneti verdi yetim, öksüz Ahmed’e,
Ete kemige büründü; edep, ask ve tefekkür!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta