Bir Elveda Deseydin Şiiri - Özdemir Koca

Geçmişim yüklü bir kara tren,
Bir vefa görmedim ellerinden,
Hep acı madeni doldu yüreğim,
Bir elveda deseydin giderken.

Gittiğin gezdiğin şehir yabancı,
Sevseydin her yol sana çıkardı.
Yusuf kuyusunda dolu bir acı,
Bir elveda deseydin giderken.

Çizdiğim tablolar senin elindir,
Bedende yanan senin tenindir.
Açtığım pencere gelmen içindir.
Bir elveda deseydin giderken.

Sokak kar yağar yine gelmezsin,
Ağaç çiçek açar yine sevmezsin.
Gözler yola bakar sen gelmezsin.
Bir elveda deseydin giderken.

Balkonumda saksıda çiçekler,
Hasretle onlarda gelmeni bekler.
Bacada yüreğimin dumanı tüter,
Bir elveda deseydin giderken.

Komşularda bazen seni soruyor,
Yalanlar yanlışlar beni yoruyor,
Bazen gelirsin diye ümit doğuyor,
Bir elveda deseydin giderken.

Sensiz Arılar, Sinekler sırdaş,
Dervişler, evliyalar oluyor yoldaş,
Nasılsın de hiç olmazsa arkadaş,
Bir elveda deseydin giderken.

Geçenler Bakkalın hanımı sordu,
Hastaymış dedim, üzüldü durdu,
Olan sanma ki hep bana oldu.
Bir elveda deseydin giderken.

Köy sensiz yalnız ve başıboş,
Anladım seven hep böyle sarhoş,
Bir nehir akıyor yönü başıboş,
Bir elveda deseydin giderken.

Özdemir'im özlem olmuş yarenim,
Benim de oluyor gelip gidenim,
Sanma ki ayrılık benim sebebim,
Bir elveda deseydin giderken