Bir Elin Aşk Parmağı Gibiydik

Bir elin parmaklarından bir elin aşk avuçları gibiyiz şimdi. Elin parmakla gösterdiği, gösterişsiz günlerin dem geçmişindeyiz. Bir elin parmaklarını saydım senin için.Yüzük taktığın parmağının yüzündeyim.En çok o parmağını sevdim.Benden eserler, esintiler, izler, aşklar vardı. On parmağında ,on marifetinin muarifiyim. Sensizliğin parmak uçlarını sayıyorum.Bensiz yaşadıklarının hayal uçurumlarında ne kadar mutlusun? Kimi sevsem sana benzeyişin iki elindeyim. İki elim yakanda.
-Şu hayat arenasında kavgamız hangi olgulara kadim. Sen hangi kadimliğin kadınısın.
Fark etmiyordu az ya da çok oluşumuz. Az ile çoğun ellerindeydik. El ele gezemediğimiz her günün parmakları kopuyordu.Hangi parmağın kaldı ki? Baş parmağın baş başa kalacağımız gün için kalmış olmalı.Bu aşk okulunun hüzünbaz sevgilisi kaldır şu parmağını. Benim soruma cevap ver. Aşk cevapsız kalamaz.
Bize yazılan kaderin düşüyordu…Bize sunulan aşkın can pınarındayız.Kara bahtının kitabında kapak sensin. Kapak güzeli olarak aşkımın kitabından ömrümün kütüphanesini geldin.

Güneşle başladığımız el sıcağında,ayla kapladığın gecelerin hecesinde farkındalığın parmaklarını sayamıyoruz.
-Hayat avuçların karanlığından izler taşıyordu… Bir yanımız sevilmeye, bir yanımız nefretlere boyanmıştı.İkimiz de ressam değildik. Hangi keder bunları boyadı.Hangi kaderin sol elindeyiz.
-Sol yanımızın can sıcağı aşka neden cehennem .Bu zebani güzel beni neden senden kaçırıyor.
Yalnızlığa hapsetmeye çalıştığımız hırsın küpündeyiz. Hangi denklem çözecek bilmiyor eller.
-Ser verip sır vereceğimiz bu aşkın bedelinde benim ederim bu mu?

-Bir şeylere takılıp kalakalmayı deneyen Mecnun’nun müneccimiyim. Cinlerim var sensiz cümlelerimin tam ortasında. Öznesi benim olduğum bu aşkın el falında fevrim dönüyor.

Neyi paylaşamıyorduk? Neyin sesinde durulanamıyorduk? Bu duruşun milistik künyesinde ben neden hala unutamadım. Hangi parmağını unutacağım ki ?
Bir nefesten daha yakın olan sıcağını özetleyen narin ellerin şimdi bensiz.Ya da başka elin elindeyse hangi yüreğim bu algısal zehirlemeyi yok eder can çiçeğim.

-Gidişin parmakları kopmuş.Aşk kopuştur zaten.Şimdi hangi sevgi kopuşlarımı yapıştırır kalan ömrüme. Susmak çözüm mü?
Gideceğini bilmek kalışa merhem mi? Bir daha dönmeyeceğinin volkanlarındayım.Lavların aslında kül ediyor aşkımı; ama sendeyim, ama senliyim.Kaknus olmuşum aşka.
-Acımasız oluyordu yangındaki yüreğim. Yanmışım sana. Yanıklarımı gören her güzel de yakıp gidince merhem de kalmadı.
-
Bir elin parmakları gibi, avuç içi çizgiler gibi, uzayan tırnaklar gibi, beyaz tenlerimiz gibi bizdik işte.
-Hep tam, hep bizden, hep sıcaktan, hep baş başalarımızın parmak uçları gibiydik.

Sevinç için sevginin gölgesinde yaşıyorduk.Uzun ömrün tam ortasında gölgesiz, sensiz, elsiz, aşksız bir hayatın kurşunları altındayım.
-Bir elin parmakları kadar sadık kalmayı seçtim. On parmağında on marifetin mahiyetindeyim.
-Tut parmak uçlarımdan, tut aşka nasır ellerimden. Tut kaderimden biraz.