Bir El Şiiri - Şafaknur Yalçın

BİR EL

Göz kapaklarım birbirine küsmüşken
nasıl kaçmasın ki uykular…
Yine gecenin en bâkir,en mahrem saatlerinde bile
şarkılara ev sahipliği yapan kulakların,
kaleminin beline sıkıca sarılıp beyaz kağıtlarda dans eden parmakların
ve
adını sayıklamaktan yorgun düşen bir çenenin,
sevdiğine kavuşamamanın verdiği kıskançlıkla
başını duvarlarına çarpa çarpa izleyen bir kalbin
tek şahidiyim…
Ben hayata küsmüşken
Onlarda küsüp, kıskanmış ne çıkar ki?
Nasılsa bir gün,
Bie el,
Düşen çeneyi bağlarken,
gözkapaklarını da barıştıracaktır.
Kulaklar duymaz,parmaklar da dans etmez olduğunda
Kalp de huzura erecektir mutlaka…
Ama,
Ama ben, göremiyeceğim ne yazık ki,
senin gül yüzüne hasret kaldığım gibi..
Ha sahi,
Gökyüzünde pencere varmıdır sizce?

Şafaknur YALÇIN