Bir El Şiiri - Emre Unal 2

Bir el kadar yakın
Ve bir el gibi uzak

Kim bilir ne kadar uzaksın su anda
Ben uzaklara doğru ilerlerken gece yarısı
Sen yatıyorsun sıcak yatağında gönlümün yarası
Ruhumun yarısı

Belki de uykumdasın
Rüyam, dünyamsın
Bir şaire ilhamsın
Başkasına değil ha bir Sahir e ilhamsın
Başkasına ilham olma! Olursan kıskanırım çünkü Sen benim... hayır sen bensin.

Beni bana öğreten
Hayatı gösteren

Peki nasılsın sen hiç daha soramadım
iyi misin belki olmaz da hadi bir ihtimal aklına düşerse benim sıhhatim sen bensin.

Sarkaç sallanırken zamanın uçup gitmesini izliyorum seni düşlüyorum seni mi yoksa seni sevmeyi mi seviyorum ben seni sevmek istemiyorum unuturum diye uyudum yine seninle uyandım demek ki uyurken de sevmişim seni. Neden peki ulaşamayacağım asla elini tutamayacağım birine vurgunum
Ayna gibisin gözlerine baktıkça kendimi görüyorum Gülüşünü sevmediğin birine aşık olamazsın Sen kalbime güneş gibi doğdun
Şimdi söndürdün güneşimi
Oysa ben karanlıktan korkuyordum
Koş gel yanıma hadi belki bir şiir gibi kalemden dökülürüz
Belki de bir yaprak gibi ağaçtan
Sensiz doğan güneş beni değil yakıyor yüreğimi
Cemal Süreyya ya atıf olsun
Sen aklım ve kalbim arasında kalan en güzel çaresizliğimsin