Bir ekim ayının son akşamında

Bir ekim ayının son akşamında
Soğuk bir rüzgar titretiyor ellerimi
İçimde bir korku ürperiyor bedenim
Bir hıçkırık tıkanıyor gırtlağıma
Bir an ağlayacak gibi oluyorum
Sensizliğin korkusundanmı bilmem

Gecenin kör karanlığı sarmışken bedenimi
Oturduğum masa başında
Senin için yarım yazdığım satırları okuyor
Ve bir anda o seni düşlüyorum
İnce narin tebessümünün ardında
Beni umutlandıran o siyah gözlerini düşünüyor.
Ve o çıplak halinle korkularımı unutturan bedenini
Ve bedenimi ısıtan bedenini düşlüyorum
Bir ekim ayının son akşamında