Bir eflatun gecede unutmuştun ellerini

Bir eflatun gecede unutmuştun ellerini
ben buldum.
sıradışı bir yazdı vakit ayazdı
Bir gül kangren olmuştu ben bulmuştum.
yağmur kristallerine düşmüştü gözlerim.
ben en çok o gülüşünü özlerim.
gülüşünde güller açmıyor çağlar açıyordu
ruhun ruhuma sarılmış ağlıyor ellerin kaçıyordu.
dudağındaki korda ömrümü pişirdim
yüreğimi yüreğinde düşürdüm.

Bir ayaz gecede unutmuştun ellerini
ben bulmuştum.
bir gök kuşağı dolanmıştı düşlerine
dağlar ağlıyordu ıssız gecelerde
karanlık öpmüştü aydınlık yüzünü
gemileri yürütmek marifet karadan
Virgülleri de kaldır aradan
yazsın Yaradan.
gamzende ki mevsimlerde açardı akasya çiçekleri
sabah sabah ağlamaklı olurdu zambaklar
her bülbül yüreğinde bir gül saklar.
umut vermese de şafaklar
ben güneşin doğacağını biliyorum.