İçimizi arıtan,zemzem misâli bir su...
Donuk hayatların,bahâra erme coşkusu...
O olmadan yaşamak,mekanik çabalardır;
SEVGİ,insan olmanın,en belirgin duygusu...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
icimi aritmaktan cok,silinmez tortular birkiyor zemzem suyu!..
icmeyecegim iste beh:)))))))
zaman zaman- dozu oldukça ağır- hicviye tarzı şiirlerini gördüğümde hemen aklıma isim akrabalığından dolayı ali ulvi kurucu hoca gelir..Ancak, şiir uslubu tarzıyla baktığımda başka bir isim gelir aklıma..
Çocukluk yıllarımda babamın esnaf dükkanında,mehmet şevket eyginin gazetesinde günlük taşlamalarını yıllarca tebessümle okuduğum abdullah öztemiz hacıtahiroğlunu hatırlarım..
Bu şiirdeki sevgi güzel...
şairler kimsenin kalbini kırmamalıdır, özellikle şairlerin kalbini...
Ama pratikte çoğu zaman olmuyor işte
sevgi ve saygılarımla...
Sevgiyi, sevgiyle birleştirmeli
Yürekler içine yerleştirmeli! ..
Öyle saklamalı, korumalı ki
O, iki insanı pirleştirmeli! ..
Onur BİLGE
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta