Bir Düşün Kanatlarında Kaldı AŞK

Aklımı yağmurlarında ıslattım
Çünkü gözlerin
Gönlüme düşen birer yağmur tanesiydi.

O yağmurlarla büyüttüm,
İçimde sana dair gülleri.
Yaprağına ayaz vurur diye
Geceleri ısıttım, umutlarımla.
Işıl ışıl yıldızları sildim gökyüzünden,
Güzel kaşlarından
Kendime gök kubbe yaptım.
Gülüşün haziran güneşiydi
Üşüdükçe kırmızısında yandım.
İçimde mavi bir gonca güldün,
Açtın.
Ben o gülden,
Kos-kocaman bahçeler yaptım.
Benim gibi tanısaydı tarih seni
Unuturdu 'Babilin asma bahçelerini'.

Saçının tellerinde,
Rüzgâr olmaktı düşlerim.
Oysa şimdi
Yokluğunun uçurumuna sürüklenen
Eylül vurgunu, yaprak gibiyim.

Şimdi bir denizi andırıyorsun
Ben senin yanı başında
Sana hasret bir sahil.
Gönlüme her vurduğunda o minik dalgaların
Bende kalırsın sandım.
Oysa sen, her gelişinin ardından
İçimdeki bahçeden bir şeyler aldın
Beni hasretinin güneşinde
Çırılçıplak bırakıp, yaktın.
Çiçekleri sökülmüş
Kumları eşelenmiş
Bir sahilim şimdi
Dağınığım yani darmadağın.

Yine yanında olacağım
Denizi bekleyen her sahil gibi
Ama artık
Aşka dair umutlarımı
Bir düşün kanatlarında bıraktım.
Su ile Toprağın bir bütün olmadığını
Göğsüme vuran her dalganla
Defalarca anlattın
Biliyorsun hep geç anlarım
Yine geç anladım.
Sen geceleyin
Göğsünde yakamozlar ışıl ışılken
Ben gecenin karanlığında
Kaybolmaktan yoruldum.
Sen yaşam dolusun,
Öylede kalmalısın.

Kırgın, küskün ya da dargın değilim.
Hem bak gülümsüyorum.
Çünkü içimde
Seni sevmenin onurunu taşıyorum.
Dayanabildiğim kadar dayanırım.
Ama artık
Şiire,aşka ve sana veda ediyorum.
Çizdiğim bütün SEN’ler
Yine gözlerimde kalacak
Hiçbirini yırtmaya cesaretim yok
Gözlerinle başlamıştı bu yağmurlar
SEN İSTEDİN
Gözlerinle bitiriyorum