Bir Düşüm Vardı Şiiri - Mehmet Hüsnü Yakut

I
Bir düşüm vardı
Sıcak mı sıcak
Tatlı mı tatlı
Gözlerimi kapayıp,
yorganıma sığındığımda
kırmızıydı gece...
Hafiften yağmur sesi
Tatlı bir esinti,
İçimde...

Dalıyorum gecenin sessizliğine
Sokaklar bomboş,
girintili çıkıntılı
Küçük bir avlu
Duvarları yıkık dökük
Karşıda ahşaptan bir kapı
iki odalı
birinde ışık var
Sabahın üçü
Kadın bağdaş kurmuş
Kucağında dört yaşında bir çocuk
Gözleri kan kırmızı kadının
ve altın sarısı damlalar
“ağlama anne”
sadece dudaklarım kıpırdıyor
duyamıyor beni...

II
Bir düşüm vardı
Top oynarken sokakta
Eskimiş ayakkabılarım
Ayak parmaklarım isyanda
Çorabım örtemiyor
Dizlerimde renkli yamalar
Ve üç numara kesilmiş
Saçlarım...
Ama ben başka bir dünyada

Akşam dersleri bambaşka
hiç değişmeyen ders
nasihat...
“önce adam olacaksın”
tabi ki babamın sesi
dünya güllük gülistanlık
bulsan da etme
hep iyi olacaksın
hep susacaksın
tek laf gelmeyecek
konu komşudan...
Oh be bitti

III
Bir düşüm vardı
Tahta masalarda
Sığmıyor
sığdıramıyorum beynimi
kafatasımın içine...
Adalar, kıyılar, iklimler
coğrafik harita
hele suyun kaldırma kuvveti
Yetmiyor bana
kesirler, ondalık sayılar...
Ne olurdu gökyüzüne
dokunabilseydim...

IV
Bir düşüm vardı
Henüz on beşinde
Bıyıklarım yeni terlemiş
Liseli diyorlardı sokakta
Sadece adı vardı bende
Yaşam denilen sinsi arkadaşın
Paylaşmayı öğrenmiştim
Bir de yokluğu...
Ama gel gör ki
Durmuyordu kafesinde kuşum
Uçmak, hep uçmak istiyordu...
Yorulana kadar
yorulur muydu acaba...

V
Bir düşüm vardı
Fakülteliydim artık,
genç bir delikanlı
Küçük dağları ben yarattım
göğsüm ileride geziyordum
ta ki polis, kovalayana kadar
Ama ne istiyorlardı benden
Sadece halay çekmiştik ağabeylerimizle
bir de türkü söylemiştik...
Öğrenmiştim artık
kamufle edilmiş aşkları,
deşifre edilmiş sözlerle yaşamayı...

VI
Bir düşüm vardı
Ekmek tutan ellerime
dokunurken, hayatın gerçekleri...
Ve acıyan yüreğimi
hiçe sayan yalancı aşklar,
düğümlenirken boğazımda.
Bir düşüm vardı
Hala bir düşüm var...