Bir düşe düştüm ben… Şiiri - Kadri Atmaca

Düşün ki bizler bir bütün olabilmeliyiz
Örneğin sen ile ben
Veya iki zıt kutup hışmın da benlensen
İlk yudum da mı son demde mi görebileceğiz gerçeği ki
Sen beni veyahut da ben seni ne zaman hissedebiliriz ki
Maşukun uğrunda ölüşte dirilmeden

Maşuk mu yoksa âşık mı daha tutkun
Bir bileniniz veya bir göreniniz var mı?
Çeker birbirini ruhundan istese de istemese de
Aşk’ı hasretten ayrı kim görmüş ki
Veya özlem uçurumundan geçebildiğini
hiç duyabileniniz var mı?
Hal buyken ne kadar da kolay görünür değil mi
İlk baştan beri her bir şey

Tutuştuğun da anlarsın gerçeği eteklerinden
Heyhat ki hiçbir yöne çıkışı yoktur ki gönül dehlizinin
Resim değil ki gül ile bülbül her an kalıcı olsun
Birinin yaprakları uçup düşecektir öz dalından
Birininse ise cismi ve sesi düğümlenip kopar boğazında
Sığınılan dal er geçte olsa yalnız kalacaktır

Ancak ki yürek yangını bir köz gibi şule leşince
Duman olup da uçuverirdik gökyüzüne
Hep tahassür ve iştiyak mekânların da çıldırmamış mıydık?
Yekvücut feryatların kopuk kollarıyla
Sığınmadık mı böğrümüze
Neyi yerine getiremedik ki biz bir birimize kavuşamadık
Biz hemen hepimiz Hak yolun da birer ölçüyüz aslında
Ondan da yardım istenmez ki bu imtihan da

Kaçırma sakın gül yüzünü Öz’e sır kalmasın ey sevgili
Görmek istenen sen misin yoksa nedir sende olan gizli
Belki de bulunur bu bilmeceyi çözecek tasvir
Şakaysa bu sus da şaka kalsın
Ayıltmaksa yüreği aydınlık olsun
Hicran kazanı neyi doğurur acep yürek istemlerinde
Yoksa vuslat denilen şey kavuşmak mıdır hak maşuka

Ki bu yangınlar sonun da bir gül yüzlüye ulaştırır da
Ne hükmü vardı ki ilişkimizin kabri olmadıktan sonra
Neyi kimi hangi sevgiyi götürebiliriz ki o tarafa
Her hal bir basamak olur aşk ihlaslı yüreğe
Hiçte aklımıza gelmese de
Bağlı olduğumuz o güzel maşuk ya bizi boşarsa…

(08.01.2014) AZAP…