Bir Dus Sanki Şiiri - Birdal Ozunan

Bir dus sanki
kus olmusum ucuyorum
mavi gokyuzunde sonsuz
bulutlarin icinden geciyorum
gunesin ortasindan
gergin ve guclu kanatlarim
gozlerim deliyor sonsuzu

Bir dus sanki
balik olmusum yuzuyorum
yuzuyorum mavi derinliklerde
kopekbaliklariyla oynasiyor
yunuslarla isliklasiyor
dans ediyorum yosunlarla
bir saga bir sola
icindeyim gizemli ve gorkemli mavinin

Bir dus sanki
kucuk bir kurt olmusum
daliyorum topragin derinliklerine
bocekler
taslar
ve kokleriyle
diri ve suskun dunyanin icindeyim
altim yeryuzu
ustum yeryuzu
goruyorum degisimini kemiklerin
sularin akisini
koklenisini tohumlarin
daliyorum topragin derinliklerine
daliyorum cennete
daliyorum cehenneme
umarsiz aciliyor kapilar onumde
yeryuzunun icindeyim
icimde yeryuzu!

Bir dus sanki
Hollanda'da Haarlem'deyim
yanimdasin
hayir hayir karsimda
guluyor gozlerin
guluyor gozlerim
hissediyorum damarlarimda
sicak akisini kanimin
gozbebeklerim buyuyor
beynimde atiyor kalbim
seviyorum
seviyorum
seviyorum.

(Birdal Ozunan, Haarlem 1988 Hollanda)