Bir Düş Enkazıyım Şiiri - Bahattin Tonbul

Yediğin kalbi dokur, acın içimdedir yar
Geceleri karanlık, yaralı uykularda
Sevdan içimde ki kor, saplanmışsa o diyar
Bir düş enkazıyım ben, görülmez kuytularda

Gün olur ağlayacak, bensiz geçen o yıllar
Saçlarında kırlaşmış, önüne düşen kıllar
Şayet dillenir ise, anlatılsın o yılllar
Bir düş enkazıyım ben, görülmez kuytularda

Gölgeler emanetin, çok kirlendim mi desem
Gözleriyle konuşur, umudunu ben kesem
Kablarına sığmayan, sevdalarını yesem
Bir düş enkazıyım ben, görülmez kuytularda

Hayat sayfalarında, sakladığım meleksin
Yitik şehir içinde, beklediğim dileksin
Sen benim yüreğimde, olgunlaşmış çileksin
Bir düş enkazıyım ben, görülmez kuytularda

Kirli nefes solusam, ciğerimi yıkarsın
Gizlediğim sırlara, ben olmadan bakarsın
Kor düşmüş ırmaklar da, ayrı ayrı akarsın
Bir düş enkazıyım ben, görülmez kuytularda

Bahattin’im sussamda, içimden çıkmaz hüzün
Gönlümü yıkasamda, sığmazsın iki gözüm
Fırtınalar koparmış, solmamış hala yüzün
Bir düş enkazıyım ben, görülmez kuytularda
Bahattin Tonbul
11.11.2012