Bir Düş Şiiri - İhsan Saka

Sana bir takım özümsenebilir düşler biriktirdim.
Yazgısı, ütopik bir dünyanın mutlak adaletini sağlayacak güçte
Kaygım, sana ulaşamadan belki kelimelerim tükenecek.
Bendim bu yasanın hükmüne karşı savaşan
Hata ettim, beş kuruş cebimde yokken isyan çıkarmaya.
Ölüm bana bu kadar yakınken o zaman kavramıştım sana olan inancımı
Ah... Bilemezdim sesimin bu kadar yankılanacağını,
Annemi dahi uyandırmıştım 40 yıllık ölüm uykusundan.
Bilemezdim, gençtim...
Nereden bilecektim elimin silah tutacağını
Sonunda hak vermiştim bütün şairlere
“Susmak, ölümü bile uyandırabilirdi”
Susmuştum ve içimdeki çığlıklardan toprak dahi usanmıştı
Sağır kesilmişti bütün çanlar, minareler, çıkmayan sesler...
Gücenikti dünya, hiçbir şeyden haberi yoktu
Cephede düş kuran bir çocuktan bile habersizdi
Savaş kapıdaydı, annem hâlâ çantamı kitaplarla doldurmaya çalışıyordu,
Ramazan yaklaşıyor diye bütün ahali Coca-Cola’nın kapaklarını biriktirmekle uğraşıyordu
Önümüzdeki seçimlerde kime oy verecektik?
Kim elimdeki yazmaya dokunamayacaktı?
En çok hangisi dindardı?
Ne saçma ne aptalca bir düş bu.
Kimin umurundaydı 44. Ayetin hükmü...
Kim takardı menzilin o ihtişamlı tövbelerini ...
Ekmek bulamıyorduk dinimizi sattık tüccarlara...
Açtık ne yapabilirdik ki?
Elimizde kalan tek değerli şey oydu.
Evet gençtim, bu düşü kurdum...
Bilemezdim kanunlara aykırı olduğunu...

01.09.2024 ~ İhsan Saka