Bir Durak Daha Şiiri - İsmail Özabacı

herkes gidipte bir başımıza kaldığımızda yaşamda, özlemle anlamlandıracagımız nice anımız olacak geride..
uzaklarda bir doğu kentinde yaşanacak benzeri bir aşk, ve
konu olacak her filme, o elini tutamayışımın kızıllığı..
buydu işte benim dramım;
güçsüzlüğümdü aynalardaki suretim
ve ıslak sokaklarda kayboluşlarımdı, her yağmurda
sele kapılan yüreğim..
karanlık odalarda daha bir özlüyordum seni, o kesik,
o sıradan
o yıldızsız gecelerde
rüyalarımda yargılanıyordum oysa
kopuk bir mahkemede
umulmaz bir sevinçle seni arıyordum..
pencereme dayadığım yüzüm ve sana ait mahrem duygularım oldu ara sıra..
ve hep o kaybettikçe artan yenilgi duygusunu gördüm
su birikintilerinde,
yüzün ki aklımda
ki soluğun gülü reyhan...sonra
her volkanda patladı yüreğim, yandı
anladım seni özledim..
oysa o çok eski masalın kahramanı gibi beklemeliydim
akıp giden zaman bir treni andırıryordu,
her durakta durduğunda yeniden başlıyordu
sana kavuşma özlemi
sonra bir durak daha,
bir durak daha duruyordu..