Kullara kul olmak, artık adetten,
İnsan zan ettiğin, etten kemikten,
Hayatı anlamsız, yok olmak hüküm,
İnsan bu Dünyada, idama mahkum.
Rabbini unutmuş, bir avaredir,
İnkârın sarhoşu, bir divanedir.
Ne izzet tanımış, ne var iffeti,
Sanki bir canavar, yer insan eti.
Kibrinin kurbanı, zavallı mahlûk,
Nefsini put yapmış, ediyor kulluk,
Bu gidiş belikli, sonu pek yaman,
Yollar tuzak dolu, vermiyor aman.
Dilinde nakarat, değil bilimsel,
Ömrü tüketiyor, sanki akan sel.
Nedir bu cehalet, nedir bu gaflet,
Sade YOKLUK için, çekerler zillet.
El ele, bel bele, artık vermeli,
Bu kötü gidişe bir dur demeli.
Kayıt Tarihi : 25.5.2012 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!