Bir Dünya Yıkılıyor Şiiri - Mustafa Uçmak

“ Sensiz de yaşanıyormş..
Sensiz de geziliyormuş bu diyarlar, nefes alabiliyor!
Yürüye biliyor muşum sensiz de...
Evet; sensiz de yaşaniyormuş.
Bir ayagi kirik köpek gibi, cezirler yasamis şehzadeler gibi;
Sensiz de yaşaniyormuş bir yarali serçe gibi..

Kenarlarinda ot bitmis kabirler gibi de olsam sensizde yaşaniyormuş.
Sadece Gök kubbe sallaniyor yildizlar bir bir yere düşüyormus.
Arasat düşüyormuş payima sadece.
Recme ugramis bir kadin yüreği gibi korkuyla doluyormuş yüreğim!
Ve nihayet anladim sensiz de yaşaniyormuş.
Kuyuya düşmüş bir kedi gibi çaresiz oluyormuşum sadece.
Her rüzgarda biraz daha savrulan bir yaprak
Her yağmurda biraz daha içe gömülen toprak
oluyormuşum ama sensizde yasaniyormuş.

Hüsran susuyor hicran bana aşik oluyor sadece...
Kırılmış bir gül dalı oluyormuşum sadece!
Sulanmayi unutulmuş bir kasımpati misali soluyormuşum günden güne...
Herşeyi unutuyormuşum aklım aklını yitiriyormuş sadece.
Sensizde yaşanıyormuş, Hey yüreğine yüreğimi armağan ettiğim dilber
Ama yaralı, ama kederli. Yarınlarım olmuyormuş sadece.
Dünyayi on iki defa yokedebilecek bombalarla dolu bu koca dünyada
Ben yüreğimdeki yokluğunun bombalarını çoktan patlattım Gördüğün tüm kırmızılar....
Benim durmadan akan yüreğimin kanıdır.

Sıradınlıklarla dolu artık koskoca kainat. Herşeyi yitirdi gizemini.
Güzelliğine aşina bu mehtaplı gecelere aldanma artık Yunus balıklari bile hırçın şimdi,
Deniz anaları yasta Bir pelikan hüznüyle yürünen kumsallar balık cesetleriyle doldu.
Her dalga sonrası hüznüm bir az daha büyüyormuş ve ben her saniye biraz daha yokoluyormuşum sadece
Boz bulanık suları yudumluyormuşum Aldığım her nefes, sahipsiz rüzgarların hışmına uğruyormuş sadece...

İstanbul'u yakıyorlar, Ankara tarumar!
Cehaletin doğurduğu insanlar silsilesi yağmalanmadık bir köşe bırakmadılar şimdi.
Himalaya daglarindan esen rüzgar, Sina dagi nasil tasisin hüznümü!
Okyanusların abidelerine gömülmüş şimdi huzur Her damla gözyaşi beni biraz daha gömüyormus sensizliğe sadece.
Hey sen gözlerine ömrümü adadigim dilber! Bir tas atimlik uzaklara yürüyemiyormuşum,
Bir dünya yıkılıyormuş ben yıkılıyormuşum sadece.."