Bir Dünya Yalnızlık Şiiri - Dinmez Er

Tek sen misin şu koca âlemde yalnız olan?
Keşke sen olsan… Ah! Keşke sen olsan,

Yalnızım diye iç geçiriyorsun,
Ayrıldık işte diye ağıtlar yakıyor,
Kıyameti koparıyorsun.
İçinin derin karanlıklarında bunalıyorsun,
Bir umuttur yağmurun camlara vurması,
Rüzgârların kapıları açar gibi sarsması,
Ne sözler yankılanır odalarda,
Ne de gölgeler düşer duvarlara,

Ağlarsın, uyutmayan gecelerde haykırırsın,
Hıçkırıklarını duyanın, dinleyenin, üzülenin yok!
Mitolojik ejderlerin ağzı sanki,
Ağzından alevler fışkıracak!
Çaresizlik gelir oturur karşına çıldırasın gelir,
Anın kırılma noktasındasın anlayamazsın.

Tek sen misin şu koca âlemde yalnızlıkla baş başa,
Keşke sen olsan… Ah! Keşke sen olsan,
Görkemli saraylarında krallar, kraliçeler, diktatörler,
Yalnızlar trajedisini oynuyorlar,
Koca bir dünya yalnız düşünsene…
Şairler bıkmak bilmeden yalnızlık şiirleri yazıyorlar.

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2018. 04. 22 /