Bir Dünya İsterim Şiiri - Tarık Özdemir

öyle bir dünya isterim ki;
nefesimi her çektiğimde
her yudumumda_ her damlamda
sevgiden beni sarhoş edecek
ve kötülüğü karşımda kukla yapıp
beni bir çocuk gibi gülümsetecek
bir dünya isterim..
her yanım kahır ile yansa da
hiç küllenmeyi bilmeycek
kötülüğün yelkenlerini öyle akıp uzaklara götürecek
bir deniz olmak isterdim
bu dünya da en çok
bu kader bardağına hapis hayatın
o her yağmur sonrasına
çamura bulanmayan adımlarıyla
hep özgürce,hürce
süzülmek isterdim
ovasız,yaylasız,dağlarsız yarınlarında..
mevsimlerin hep yeşile kök saldığı
bir dünya isterdim
iyiliğin bir rüzgar gibi heryan olduğu
göklerin martı gibi beyaz nefer giydiği
bir dünya,bir yaşam isterim
tek kelime acının olmadığı
bir dünya..
bu ömür çuvalında
sevince hep dalgalar savuran,
ve heryanı kavuran o karanlık geneşe inat
dudaklarımda kuruyan
o bütün sevgileri
o bütün özlemleri
o bütün hayalleri
Beklenen umut dolu yarınların da kutuplaştıran
bir dünya isterdim hep..
sessiz bir mavinin gölgesinde
uykuya her dallışında yaşam
tıpkı bir gece kuşu misali
ortaya çıkıp bir dünya kurardım işte
aklımın takati yettiğince
işte öyle aldırışsız..
işte öyle özgür..
işte öyle sonsuz..
zulmetin derinlere kök saldığı
bir düş perdesinin ardından
o batmaz güneşin gri renklerinde
dolanırdık hep karanlığı
işte bu sol yanımla_ben
ikimiz de
acı bitmeyen bir ülke kurardık
işte böylesine
göklere her karanlık çöküşün de...