Sevenleri, bir daha kavuşturmamasına ayıracak,
Goncalarla gelen baharı, bir anda kış yapacak.
Bütün neşeli nameleri hıçkırıklarla ağlatacak.
Tanrının dahi bilmediği, bir dua biliyorum.
Ellerimi, ellerinden ayırmayacağım desende,
Seni seviyorum diyerek, bensizliği istemesende,
Senden başkasının olamam diye, inleyip ah etsen de.
Bizi mahşere kadar kavuşturmayacak, bir dua biliyorum.
Yanan gönlün ateşini, İbrahim’in ateşi gibi yakmadan söndüren.
Çatlamış dudaklarla, semalardan hep bir aşk, sevgi isteyen,
Bulamayınca, hayata, insanlara ve yaşama kahredip küsen,
Nice sevdalılara derman olacak bir dua biliyorum.
Tüm sevdiklerim elimden alınıp, yalnız kalsam da,
Büyük aşkların ustası, Kerem gibi; çölleri dolaşsamda.
Göz pınarlarım kuruyup, mum gibi eriyip yok olsamda.
Beni bu hallere koyanlara, bir kere bile intizar etmeden.
Dalından koparılmış yapraklar gibi, süründürecek bir dua biliyorum.
27 EKİM 1990 KARS/23:00
Cahit PehlivanKayıt Tarihi : 29.8.2005 22:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (2)