Bir dram manzumesi Şiiri - Habib Karasak ...

Şimdi bir dağ köyünde bir garip öğretmenim
Biraz da esmerleştim, zaten esmerdir tenim...

Garipliğim nedendir anlatayım paşalar
Sanmayın ki, beni bu dağ köyünde it dalar

Anlatayım, dinleyin diyar-ı Çeralandan
Ruhunuzda bir şeyler kopsun bu heyelandan

Evet, yine fakirlik halleri hikayemiz
Bizim de bu hallerde vardır elbet payemiz

Daha dün, evvelsi gün, ondan da evvelsi gün
Bir öğrencim devamlı geç gelirdi pek ölgün

Sorardım anlatmazdı, ahvalini, derdini
Bir gün dedim çağıram şu kızın pederini

Peder yalan dünyayı terk-i diyar eylemiş
İşte o günden beri dertler izhar eylemiş

Bir gün yine geç geldi, ağladı, küçük kızın
Gözünden gözyaşları akarken sızın sızın...

Soruverdim derdin ne, yavrum hasta mısın sen?
Dedi hocam şey oldu, hem kardeşim hem de ben...

Dedim anlat utanma, ne oldu ne oluyor?
O anlattıkça benim gözlerim yaş doluyor

Meğer benim öğrencim ve de onun kardeşi
Aynı dertten muzdarip yaşarlarmış bir işi

Tek önlüğe amade ikisi de aynı gün
Biri sabah giyermiş diğeri öbür öğün

Bu yüzden geç kalırmış benim garip öğrencim
Duyunca bu dramı kalmadı hiç direncim...

Tüylerim diken diken beynim düştü başımdan
Utandım o aldığım ücretli maaşımdan

Vicdanımda sözcükler kıvrandı sözlük sözlük
Cüzdanımda aradım bulamadım bir yüzlük

Baktım son kalam param tamı tamına kırk beş
Beşi cebimde kalsın kırkı önlüklere eş

Ah şu önlük parası, ah şu önlük parası
İki öksüz kardeşin görülmeyen yarası

Gördüm şimdi onu ben, duyun şimdi onu siz
Sardım şimdi onu ben uyun şimdi yine siz

Belki bir önlüksüz kız vardır yine bir yerde
İnsafa gelelim hep herkes düşsün bu derde

Bu dert bizim derdimiz, bu fert bizim ferdimiz
Bu derdin umarsızı kim varsa namerdimiz...