Bir dövme misali Şiiri - Oktay Çekal

Bir dövme misali…

Yalnızlığımı ateşin yutuyor,
Aslında senleyim inan…
Uzaklardasın belki; olsun varsın,
Yüreğimde hep yanıyor kor ateşin…

Nefesimde soluk oldun,
Aşka bandım seni.
Bakışıma konuk oldun,
Yokluğunun görünenisin, gerçek gibi…

Belinden kavrayan özlemlerim,
Dansın büyüleyici ritimlerinde,
Yıllara meydan okurcasına,
Bir dövme misali, tenine sevdamı işliyor…

Bir kayadan, yuvarlanan bedenim,
Uçurum olmuş hayatın, urganından…
Tutar gibi sana doğru düşüyor.
Gözlerimde kır çiçeği gibi açıyorsun…

Uyku nöbetlerimde, sana aşk masalı anlatan,
Ruhumdaki sevdam yoğunlaşıyor,
Bir sel misali sürükleniyorum, sana doğru…
Senin denizlerine dökülüyorum, yalnızlığımdan…

Oktay ÇEKAL
27.06.2014-00.06