Düzen tutmadı hiç o, hep arap saçıydı
Çevresi belki maço, Yanan ta’ içiydi
Sormadılar derdini, oda anlatmadı
Dert doluydu her günü sevinci tatmadı
O gün başkaydı güneş, sevinçten dört köşe
Yürü yavaş yavaş, gördüğü düşe
Sonunda her duası, kabul oluverdi
Şaşırmıştı herkesi, onda biri vardı
Çok uzun sürmedi bu, sonunda sapıttı
Kendini çok aradı, kendindende bıktı
Gülüşüyle avunduk, hep onu görünce
Sonunda da dövündük, vurulup ölünce
Kayıt Tarihi : 5.12.2005 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!