Bir Dostum Var Benim Şiiri - Kerim Bulat

Yordukça yoran, sevdiklerine öyle,
Sevgi ile bakan, bir dostum var benim.
Hürmet beklerken hayal kırıklığıyla,
Ümidi boş çıkan, bir dostum var benim.

Engel bilmez aşar,  geçer her dereyi,
Hatır için şerbet der içer sirkeyi,
Boş vermesini bilmez lakin her şeyi,
Kafasına takan bir dostum var benim..

Gönlünü bürümüş derin bir acı,
Bir tutam şefkâttir, dostumun ilacı.
Melekler taksınlar başına tacı,
Hayatından bıkan bir dostum var benim.

Yufkadır yüreği dayanmaz her derde,
Dünya derdine, derdi dünyaya perde,
Ufuklara gönderdiği her seferde,
Bakışları kül yakan dostum var benim.

Yüzünde iz bırakmış çektiği çile,
Gözleri dönüşmüş susuz bir çöle,
Kimse benzetmesin bir kokusuz güle,
Yüreği mis kokan bir dostum var benim..

Arkanda bir dostun var ve hem yanında,
İnce bir gülsün sen dostunun canında.
Şefkatle gönlüme vaktin her anında,
Irmak ırmak akan bir dostum var benim.
Gülüşü gül kokan bir dostum var benim..