Bir DOSTUM VAR Şiiri - Mustafa Yaralı

Bir dostum var benim düşman başına,
Gül atıp kafamı yarmayı sever.
Yalvarıp yakarmam gider hoşuna,
Kalbimi sitemle kırmayı sever.

Ciğer pâre pâre ateşe atar.
Sinem yâre yâre keyfine bakar.
Hayrını şerrini göğsüme takar,
İyiden kötüden sormayı sever.

Ummadık zamanda ummadık yerde,
Ansızın uğratır bin türlü derde.
Gözlerime bağlar bir kara perde,
Yokuştan yokuşa yormayı sever.

İçime zerrece bir huzur girse.
Yüzümde hafifçe tebessüm görse.
Ne zaman ufacık bir umut verse,
Önüme tuzaklar kurmayı sever.

Âh şu gönlüm gönlüm,bir derin kuyu.
Kızıl kor içinde azaptır suyu.
Beni ağlatırken bir ömür boyu,
Karşımda gülerek durmayı sever.

Adımı düşürür dillerden dile.
Oyalayıp durur haşr’ü neşr ile.
Biraz neşe sevinç,biraz da çile,
Beni çamur gibi karmayı sever.

Tâki her varını benden çekin ce.
Âkibet tâkatım,gücüm bitin ce.
Kendi gül dalında kendi ötün ce,
O zaman yaramı sarmayı sever.

28.04.2000