Bir dostu olmalı insanın
Su gibi ekmek gibi,
Bir dostu olmalı insanın,
Güneş gibi hava gibi,
Bir dostu olmalı insanın,
Vatan gibi toprak gibi,
Bir dostu olmalı insanın,
Gerektiğinde değil,
Her anında yanında olan,
Bir dostu olmalı insanın,
Çağrıldığında değil,
Her an yanında olan...
Bir dostu olmalı insanın,
Gün gibi gününü aydınlatan,
Gece gibi saklayıp gizleyen,
Toprak gibi besleyip büyüten,
Bir dostu olmalı insanın,
Fırtınalarda sığındığı liman,
Karanlıklarda ışığı olan,
Bir dostu olmalı insanın ,
Çöllerde kurumayan vahası,
Yüksek tepelerde eksilmeyen karları,
Bir dostu omalı insanın,
Bir anlık değil,ömürlük olan,
Bir dostu olmalı insanın,
Çıkarsız,yalansız,gösterişten uzak.
Bir dostu olmalı insanın,
Emek vermeli ömrüne,
Alın teri dökmeli yollarına,
Özlem duymalı yokluğuna,
Dost diliyle çağırmalı,
Türküler söylemeli hoyratça,
Hasret kokmalı bahar çiçekleri gibi,
Beklemeli yollarını,
Göçmen kuşları bekler gibi...
Bir dostu olmalı insanın,
Sıla gibi,ana gibi,yar gibi,yaren gibi...
Bir dost edinmeli insan...RAHMAN gibi...
Farettin Çakal0307
Kayıt Tarihi : 12.6.2017 01:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dostluk
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!