Bir dostu andık mezarı başında

Bir dostu andık mezarı başında
Ömrün baharında veda etmişti
Okunur adı musalla taşında
O taş sanki bize nida etmişti!

Gözlerin her damlasında hicran var
Dünyanın her imlasında hüsran var
Sözlerin cümlesinde hayran var
Vefa borcun bir bir eda etmişti

Ömür ne kadarda kısaymış meğer
Kahır dolu günleri saymış meğer
İçimizde bir dolunaymış meğer
Zamandan kendini azad’ etmişti

Soğuk bir rüzgâr gibi eser ölüm!
İlla deyip hakikat keser yolum!
Görebilsen bekaya koşar halim
Sır kalemin dünyayı yad’ etmişti

Ölüm kusan hakikat koş peşimden
Ayrılık arkadaşımdan, eşimden
Yalnızlık ki, sımsıkı tutar şimden
Bir ömür dolusu seda gitmişti