Bir Dosta Mektuplar (27) Şiiri - Özcan N ...

Bir Dosta Mektuplar 27
Dost koca yaz geçti hiç anlamadım
Yetiştirdiğimiz meyveleri sebzeleri
Hicran topladı ben pazarladım
Nasıl bir kadın bu çözemedim
Kazandığımız paranın yarısını
Hicran’a vermek istedim ama
Israr etsem de aldıramadım
Dedi koy paranı bir bankaya
Ak akçe kara gün içindir unutma
Gidip bankaya hesap açtırdım
Tüm parayı Hicran için yatırdım
Belki dersin neden yaptın bunu
Nikahımız yok miras hakkı yok
Ölüversem sap gibi kalır ortada
Söyle nasıl kıyarım ben ona
Dün kızım geldi pür hiddet
Dedi ne işi var bu aşüftenin burada
Kıs dedim çeneni fazla konuşma
Senin anan su dökemez onun eline
Eline ne geçtiyse kırıp parçaladı
Yeter dedim şımardığın anlamadı
Bıktım sizden varın gidin yolunuza
Düşün yakamdan adımı anmayın bir daha
Düşersin dedi muhtaç olduğun bir gün elime
Bu dediklerimi unutma sakın iyi belle
Bundan böyle ne sen benim ölüme
Ne de ben senin ölüne
Herkesçe bu böyle biline
Çekip gitti arkasına bakmadı bile
Evlat acısın evladını yitiren bilir
Ben bu acıyı evladım yaşarken tattım
Gidişinin ardından uzun uzun ağladım
Hicran’ım dedi boşuna ağlama
Ben gidince düzelir her şey
Elini tuttum dedim sakın yapma bunu
Evladım derinden yaraladı sen öldürme bari
Çok yalvardım razı ettim kalmaya
Bir hafta sonra kargoyla bir koli geldi
Açtım gözlerime inanamadım
Kızım bana ait ne varsa kırıp parçalamış
Resimlerimi bile un ufak eylemiş
Bir de kısa bir not eklemiş
İstedim ki babamdan tek bir anı kalmasın
İyi sakla bunları atma sakın
Ölmeden öldürdüğün kızından hatıra kalsın
Yaram büyük dost ölmeden kapanmaz
Yüreğim bu yarayı kolay taşıyamaz
Özcan Nevres