Bir Dosta Mektuplar 16 Şiiri - Özcan Nevres

Bir Dosta Mektuplar 16

Dost Diktiğim fidanlar ağaç oldu
Dalları yıkılırcasına meyve doldu
Meyveleri toplayıp götürüyorum pazara
Müşteri bol cebim doluyor para
Horoz ölür gözü çöplükte derler ya
Benim de gözüm körpe kadınlara
Yaş yetmiş iş bitmiş derler ama
Yetmişe varmaya üç beş yılım var daha
Geçende bir kadın geldi benim tezgaha
Yaşı kırka varmasına var daha
Sordu çoluk çocuk yok mu
Hep seni tek görüyorum burada
Dedim yapayalnızım bu dünyada
Zor dedi yalnızlık hele bu ilerlemiş yaşta
Takıldım ona çok gencim daha
Saymazsan geceleri yaşım otuzunda
Güldü bir görseydin gülüşünü
İçim cız etti eridim bittim
Ya senin yaş kaç saymazsan geceleri
Dedi yirmiye varmaya epey var daha
Ya sende çoluk çocuk kaç tane
Kaçırdım tireni evlenemedim daha
Ah dedim ah kader utansın
Neden daha önce çıkmadın karşıma
Hayıflanma dedi tren kaçmadı daha
Yaştansa sıkıntın takma sakın kafana
Yaşın ne önemi var gönüller bir olsun
Niyetin ciddiyse evlenirim seninle
Tantanaya gerek yok sade bir nikah yeter
Şaşkınlıktan dilimi yutacaktım
İnanamadım söylediklerine
Dalga geçiyor sandım
Dedi satacak bir şeyin kalmamış topla tezgahı
Sevinçten uçacaktım tez kapattım tezgahı
Bindik benim külüstüre
Tez ulaştık sahildeki gazinolardan birine
Açtırdık bir yedi yüzlük bolca da meze
Yedik içtik keyfimiz yerinde.
Akşam oldu hava karardı
İçimi acı bir hüzün sardı
Vedalaşıp ayrılacaktık
Ya bu da ötekiler gibi terk ederse
Hadi dedi götürsene beni evine
Duyduklarıma inanamadım döndüm serseme
Sordum evime mi dedin anlamadım
Şaşıracak ne var bunda
Evin varken otele gidecek değiliz ya
Bindik benim külüstüre çıktık yola
Bu işin sonu nereye varacak hayır mı ola
On gün oldu sürüyor birlikteliğimiz
Nikahtan yok söz ettiğimiz
Bir hinlik var mı bu işte bilmiyorum
Hoşca kal dost olacakları yine yazarım
Özcan Nevres
8 Haziran 2002