Uzun zaman oldu. Kayıplara karıştı gün ve gece, seninle birlikte yok oldu kendimde bahar...
Uzaklardan bana bakan bir çift göz vardı. Ulaşırdın gömüldüğüm sessizliğime. Benimde hatalarım vardı. İncitmeden vururdun yüzüme, bir tek sen bilirdin bende saklı kalanları, benim de beklentilerim vardı, hayattan bulup çıkaramadığım.
Denizin dalgaları dövdükçe kayalıkları, benim canım yanardı. Hassastı yüreğim. Satırlara dökemezdim. Değişirdi ifadelerim. Her gece bir mektup yazardım sana, gitmez gelirdi geriye, oysa sen seni hiç hatırlamıyorum sanırdın.
Seni unuttuğumu düşünme, gitsen de benden önce, benim yerim senin yanın. Sen bende hep saklı kaldın. Git gide alışıyorum sensizliğe, gittikçe ağırlaşıyor kayalar. Çıkmaz sokaklarda dolaşıyorum. Bu yolun sonu yok, Dünyayla birlikte dönüyor başım.
Yaslayacak bir yer yok. Başkaları mektup bekler. Benim gözlerim semalarda, bakışlarımı kaçırırdım gökyüzünden. Senden bir haber geleceğini bilsem, fırtınaya karşı dururdum korkmadan. Senden güç alırdım. Bir haber geleceğini bilsem.
Böyle bir değil, bin mektup daha yazardım...
18 Eylül 2013
Selma Doğan
Selma DoğanKayıt Tarihi : 2.10.2013 22:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
mükemmel bir paylaşım.
Duygular hisler ve anlatımlar su gibi.
akıp gittiği bir zamanda gelen ilhamın .
vermiş oldugu ganimetten biz okurlarına
armagan olan eseri Kutluyorum ve
başarılarınızın devamını diliyorum.
Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (2)