Bir Dosta Cevap (ııı)

“şımarık ama ciddiyeti de
bilen bir çocuğun edasıyla
söylüyorum şimdi;
hani babası akşama
ona bir şeyler getirecektir ya
o heyecanı hep bastırmaya çalışır ya
kendini hep tutar gibi gözükür de
daha bir hırçınlaşır ya
hırçınlığın sonu ya azar
ya da bir tokat olur ya

işte o azarın veya tokatın
başladığı yerdir benim de bitişim
sen benim belki de hep beklediğim
acaba getirecek mi diye sandığım
hediyemsin
ama paketini ve ipini tam çözerken
tekrar sürpriz olup geri verilensin.”

olur mu be dostum
çocuk kalbi bu
ne kadar dayanır
kırılmaz mı
üzülmez mi
söylesene
sevgili büyüğüm

iyi dersin dostum işte biz böyleyiz
dev aynası koyarlar hep karşımıza
aslında söylediğimdir içimiz
çocuğuzdur saf ve temiz
ama olmuyor
yaşanmıyor
çocukça

keşke yaşayabilseydik
çocukça
saf ve temiz
sevgiyle
tüm insanlığı
hatta her şeyi kucaklasaydık
sevgiyle
tekrar tekrar
oyuncak olsaydı
tüm güzel şeyler
ve eğlenseydik
çocukça

bilirsin dostum
ben çabuk büyüyenlerdenim
hani hatırlar mısın
bir şiirimde (işte şiir denirse hani)
çocukluğumu da gençliğimi de
yaşayamadığımı söylerdim
istemez miydim böyle olmasını
ama bilirdik büyünce
doğru olanın bu olduğunu
bekler miydi çocukluğumuzu
gençliğimizi yaşamımızı

şanslıydık belki de biz
az da olsa hala yaşıyorduk
büyüklüğümüzü
ama büyümüş müydük