Bir Dosta Bahar mektubu Şiiri - Ömer Gölge

Bir muhabbet..
Bir muhabbet ki dostum görmelisin
Bu mevsim tabiat nasıl sevişir
Toprak nasıl da yırtar bağrını
Göğsünden fışkıracak fidan uğruna
incecik dal boynunu eğmişte yükünden,
Bir anne sabrıyla bekler müjdeyi
Tomur, tomur açacak taze gül fidesinden

Mevsim bahara dönmede artık
Bir başka renge bürünmekte
yoksul semtlere gri doğan sabahlar bile
Sıcacık kıpırtılarla biniyor, yüreğinde
Fabrika servisine kızıl saçlı küçük kız.
Gün yeni ağırmıştı henüz
Zabıta Ali'yi gördüm köşe başında
Hiç te asık değildi sanki suratı
Kararlı ve dingindi bu bahar sabahında

Söylesem inanmazsın...
Ama söyleyeceğim
Bilirsin şu bizim memur Hidayet beyi
Bu sabah gerine, gerine çıktı evinden
Emin adımlarla geçiverdi bir solukta kahveyi
Bakkal Selim'in köşesine yetişmeden
Tamam dedim...
Şimdi ara sokaktan kıracak krişi birden
Dedim ya..inanmayacaksın
Bende inanamadım.
Sanki korkmuyordu Hidayet
Kara kaplı veresiye defterinden

Birde Melahat'ten haber vereyim sana
Hani şu senin gençlik çağında
Akşamları demlendikten sonra,
Tokatliyan pasajında
Sokağında naralandığın yangın Melahat
Haliyle...
Şimdi yaşı biraz geçkince ama,
Hala toz attırır yirmibeşlik nice genç kıza
O da mevsimin yemiş te rüzgarını,
Pembe güller açtırmıştı solgun yanaklarında

Sen şimdi beni soracaksın bilirim
Bende yorgun ve yenik yüreğimle,
Bahar voltalarındayım
Geçmişten geleceğe kurduğum anılar köprüsünde
Ama yalan söyleyemem sana
Kıpır, kıpır olmuyor içim her Mayısla beraber
Bütün değerlerin içi boşaltılırken,
Siyaset sahnesinde

Haydi birazda sen haber ver...
Mayıstan ve bahardan
Nasıl hissedilir bu mevsimin coşkusu oralarda
Bu ayın kanlı bir gününde,
İnandıkların uğruna girdiğin,
Taze çimen kokulu toprakların altında