Bir Dosta, Şiiri - Ziya Arifoğlu

Alam dedim kalemimi elime,
Yazam dedim, şiirlerimi listeme,
Gidem dedim peygamberler şehrine,
Kavuşam, nasip ola, Birecik'te İsmete.

Gül bahçelerinden çiçekleri dereyim,
O büyük insana, deste deste vereyim.
Birecik'te kelaynakları seveyim,
Ne mutlu sana ve bana diyeyim.

Bir hızır gelmiş güney doğudan,
Korur insanları kardan, yağmurdan,
Hiç karşılık beklemeden yapar iyilik,
Erdem sende, vefa sende vede mertlik.

Dert bir değil elvan elvan.
Olur herkesin derdine derman,
Uluların yazdığı ferman,
Ya okunur, ya okunur.

Evlerinin önünde fıstık ağacı,
Çoluk, çocuk herkes ona duacı.
Kimselere olmaz asla yabancı,
Olmuş fakir, fukaraya sanki baştacı.

Elinde sigarası duman, duman.
Hiç bir zaman aklına gelmez güman.
Leyla Hanıma olmuş mihman,
İkisinde de tamdır vallahi iman.

Allah gönlüne göre versin derim.
O, insanlara verir kerim.
Gönlümde boldur senin yerin.
Ona çok çok, teşekkür ederim.