Bir Dost Yada Biriydi Dost

Bir Dost Yada Biriydi Dost

Sanma ki korkuyorum
Bil ki susmuyorum…
Yazıyorum…
Yaşıyorum…
Ve bana senden bahsediyorum…
Bak yine süslü kelimeler kullanıyorum
Ki her ne kadar gerekmese de
Değmese (ki değmez, dokunmaz) de yazdıklarım
Sadece seni azat ediyorum…
Kendimden sürgün ediyorum bunlar son satırlarım…

Benimkisi garipti kabul,
Aldanmaktı…
Çocukçaydı!
Hatta inançlarımdı inançsızlığın
İnsafsızlığındandı insafa kafa tutan hatta insaniyet namına;
İhlal etmek tüm toplum kurallarını
Vatandın sen tek atım ki satılmazdı toprağın
Kural katılmaz, sorgulanmaz, dokunulmaz yargıların
Sen dost bilenen böyle tarif edilen rağbet görendin kalp tarafından
Düşmansa sana yahut düşmanınsa akıldı…
Henüz yorgun düşmüştü kalp
Zayıftı ve sen hayıflandıkça
Nabız azaldı… Dur(-du) ! Dur dedi akıl o an
Sevgi tutmadı ellerimden yedi kat yabancı tuttu işte o zaman
El tuttu, zat tuttu, arkadaş tuttu, ağabey tuttu, kardeş tuttu her an
Bir tek sen tutamadın ellerimden. Sana eyvallah ağam!
Dost, sandığım sandım sakladım sandıklarıma yalandın
Attı mı seni o koca kara eski püskü yargıya talandın
Çıkmamalısın çıkartmamalıyım sen kendine hazansın
Aradan geçen her gün kalp atmakta yılansın
Akıl durulmakta yokluğunda, sen bana hep haramsın
Sorgular azalmakta, yargılar düzelmekte özlemler büzülmekte
Bir dost ya da biriydi dost öyle sandı bu gönül
Dost biriydi
Biriydi dost
Öylesine, sıradan…
Gelip geçti mevsimlikti
Değmedi ki sana post!
Her şeyi geçsem
Asla unutmam
Asla Dost değildi dost…

Cihan Tarık Acandeğir
Kayıt Tarihi : 12.10.2011 04:04:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Cihan Tarık Acandeğir