Bir dost vardı Şiiri - Ali Rıza Acun

Bir dost vardı, Afyon’lu
Köylüydü benim gibi
Ben Fenerli, O Cimbomlu,
Olsun, sorun değildi.
Biz anlaşırdık ne olsa
Frekanslar uyardı.
Güzel bir adamdı.
Meşakkatle büyümüş,
Ekinler ekip sürmüş,
Davarla, sığır gütmüş,
Bir yandan da okumuş,
Okumuş polis olmuş,
Hem de en kralından.
Bir dost vardı, Afyon’lu

Başarılı bir amir,
Çok kuralcı bir müdür,
Babasından vasiyet;
Haksızlık yaparsan şayet,
Hakkım helal değildir.
Ve birlikte geçen yıllar,
Ve ayrı geçen yıllarda da,
Gönülde beraberdik.
Uzakta olsa da sesini duyururdu.
Hep nazik,
Kaba değil,
Kibirli değil,
Olduğu gibi bir insan.
Ne hava atan,
Ne caka satan
Ne makam satan
Adamlığını hiç bozmayan.
Maya sağlamsa,
Bozulmuyormuş üstat.
Bir dost vardı, Afyon’lu

Eli bol, gönlü boldu,
Çok şeyi nasip oldu.
Küçük hesapların adamı değildi.
Davete icabet ederdi.
Velhasıl adamdı.
Evime şeref verirdi,
Havayı değiştirirdi.
Allah vergisi zekâsı.
Uzun zaman geçmeden,
Arardık birbirimizi
Bazen mantı,
Bazen börek partisi,
Arkasına demli çay,
Keyfimiz buydu bizim.
Gelmez senin gibisi
Bir dost vardı, Afyon’lu

Buluşurduk çarşıda
Gezerdik koca şehri
Dertleşir, tavla atar,
Kol kola girerdik abi, kardeş.
İmrenirdi el alem
Müdür, memur yan yana
Öbür tarafta makam yok usta
Öyle demişti bana,
Meslekte çok şeyi paylaşmıştık.
Sırrını bana açtın güvenerek,
Kardeşim, diye hitap ederek.
Çok erken oldu gidişin,
Sana doyamadı kardeşin.
Takdiri ilahi, ne diyeyim.
Unutmaz seni kardeşin,
Ruhun şad, makamın Ali olsun
Sen adamdın Afyon’lu