Bir dost tuttu elimden

Bir dost tuttu elimden, gidilesi yol dedi
Aşk pazarı bu meydan, yanıp pişip ol dedi

Dedim ben bilmem püryan, yanıklar er kişidir
Sür pazara gitsin beni, meydan erler işidir

Seni pazar neylesin, satılacak neyin var
Dedi er olmasan da, aşktan yana derdin var

Bu aşk-ı firkat bana, gide mi haşre kadar
Yoksa vuslat şerbeti, kıla mı bende karar

Dedi gönül peymanesi, aşıkların hanesi
Dolu gelsin istersen, ol aşkın divanesi

Dedim kul aşkı değil, yoktur bunun çaresi
De bana söyle bana, nedir bunun çaresi

Dedi müşkül derdin var, ehline danış bunu
Bulamazsan bir Âdem, hâlvet et konuş bunu.

firkat: ayrılık
vuslat: kavuşma.
haşir: ölümden sonra dirilip toplanma.
peymâne: büyük kadeh.
müşkül: zor, zorluk.
halvet: tenha yerde yalnız kalmak.