Bir Dost Şiiri Şiiri - Burak Güven

Sevmeli insan,
En dik yokuşlar bile
Ancak böyle dümdüz olur
Korku dolu kabuslardan
Ancak böyle uyanılır
İflah olmaz yaralar kanarken durmadan
Ancak böyle kabuk bağlar.

Kaç zamandır aklımda
Fakat cevapsız
Ellerim kanamıyor eskisi gibi,
Şimdilerde cevap buldum soruma,
Eskisi gibi soğuktan çatlayıp
Kanayamaz ellerim,
Çünkü sen varken hiç üşümez ellerim.

Sevgi her yaraya merhem
Her derde deva,
Ben buna seninle inandım,
Şu beyhude ömrü
Seninle doğan güneşli
Güzel günlere adadım.
Sen ki dostum, canım!
Arkamda ki mutlak güç,
Feryadım, imdadım,
Mutluluğum, neşem
Ve efkarım!
Yaklaşmışsak bizi bekleyen sona,
Takdiri İlahi, ne yapalım?
Seninle, sırt sırta ölmeye de varım!

Yokuşumu düzlük,
Kabusumu rüya edene
Sırtımı korkusuzca dayarım.
Bundan olsa gerek bıçaklamak için
Yer kalmadı sırtımda,
El yarası geçti
Benim dostum, canım!
Gel gör ki gönül yarası geçmez,
Bir derman bin derdi örtmez.

Sevgiye muhtaç gönüllerimizi
Birbirine yoldaş ettik,
Oluk oluk akarken kanımız
Sarıldık birbirimize sımsıkı
Çaresiz bedenlerimizi kan kardeş ettik,
Ruhlarımızı derttaş ettik,
Gözlerimizi sırdaş ettik,
Benim dostum, canım!
Koca sekiz yıl
Gözyaşı sarayını talan ettik!
Şimdi desem ki
Gel, bir ömür boyunca da
Mutluluk sarayını talan edelim,

Kabul eder misin?