“malım” dersin, “mülküm” dersin,
Mallar gibi ondan yersin,
Bence büyük gaf edersin,
İntibaha gel sen dostum!
Giyinirsin artist gibi,
Giyim, kuşam sende hobi,
Oluyorsun kime tabi?
Yolun yanlış bilsen dostum!
Hava atmak yalnız gayen,
Veballerden büyük payen!
Ziyandasın bil ki sayen!
Yeter artık dönsen dostum!
Göz kırparsın her harama,
Abonesin kem kuram’a,
Düşeceksin büyük gama!
Gaf dağından insen dostum!
Yanlış yerde duruyorsun!
Ham hayaller kuruyorsun!
Niye hep boş veriyorsun?
Senin adın; insan dostum!
Emanettir mal, mülk, nefis!
Hakka ait, vücut ve his!
Yanlış söyler o yüvesvis!
Dünya yalnız bir han dostum!
Kulluk için buradayız!
Abidliğe tam adayız
Ve biz yalnız bir gedayız!
Sende böyle sansan dostum!
Say et sırf Hak rıza için!
Memnu olan şeyden kaçın!
Hicret olsun hakka göçün!
Her dem Rabbi an sen dostum!
Cihat ŞAHİN
15.03.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 15.3.2010 10:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanlık vasfımızı yavaş yavaş yitiriyoruz aslında yazdığınız şu zamanda deryada damla kalır insan öyle bir hale büründü ki neyse...başarılar
TÜM YORUMLAR (1)