Bir Dost İçin Geldik Şiiri - Bulent Karakuş

Geldik şu cihana, bir dost ararız,
Söz gönülden gelsin, öz dost sorarız.
Ne malda gözümüz, ne tahtta yerimiz,
Bir yâre bağlanıp, ser verir gönül.

Çare diye düştük yaban izine,
Derman arar olduk her bakışta biz.
Meğer ki özümüzdeymiş hep diye,
İçimize akıtır, sır verir gönül.

Sevdaya erenin dili susar da,
Bakışla söylenir nice sır, nida.
Aşkı bilen aşkı tanır o anda,
Gerçeğe yüz çevirir, nur görür gönül.

Bir hâldir ki sarmış her yan âlemi,
Ne gül açar artık, ne öter emi.
Karanlık içinde yitmiş âdemi,
Bir ışık arar, yanar, bulur mu gönül?

Çıksam yedi katı göğün ötesi,
Yetmez yine de aşkın nefesi.
Konacak dal arar ruhun hevesi,
Ayazda donarken kor olur gönül.

Ehl-i aşk içinde açılır perde,
Sırra eren bir olur her dem, her de.
Gerçek aşka düşen yanar her yerde,
Yanar da sonunda var olur gönül.