Bir Dost Geçti Bu Diyardan

Deselerdi ki bana ne hatırlıyorsun çocukluğundan
Düşünmezdim bile bir an, bir dostum vardı derdim.
Beni ben yapan,
Korkularımdan uyandıran,
Sanrılarımdan kaçıran
Bir dostum vardı.
Eklerdim sonra, biliyor musunuz derdim;
Kurtaramadım onu,
Ne soğuktan ne acılarından
Ne yalnızlığından ne de umutsuzluğundan.
Yine de söyleyemezdim
Cenazesine bile gidemediğimi.
Beklerdim çünkü
Ne zaman dışarı baksam, kapım çalınsa
Yolunu gözlerdim.
Bir tiyatro sahnesi gibiydi benim için
Bir ömürlükmüş oysaki bu oyun, geç öğrendim.
Sorarsanız bana yine söylerim;
Bir dostum vardı,
İki hece, bir bilmece
Kıymetini bilemediğim.