Bir Dost Betimlemesi

Ellerim de boğuk sancı
Kaç zaman öncesinin biriken külfetidir.
Gözlerimin ucuna değin sabahın kör şafağın da
Bir ışıktır belirir
Bir kardeş selamı ve gecenin soğuk yüzü
dışarıda kalmışım onunla.
Bizden yüzümüzden ellerimiz ve kollarımızın arasında
yoksa da bir çiçek
Bu demek değildir ki bir çiçek beklemeyişimiz.
Yarına uzanan bir çiçek olacak
Gürültüler arasında şehrin ortasında kır yaratırcasına.
Sevgilin dudakları çok uzaktır,
Bin yıldır söylenen türkümüz
Onun ağzında.
Ara da bir dam arasına sığınan kuştur.
Çoğu zaman gökyüzünde uçuşur aynı ses.
Up uzundur hangi sokağa çıksak
Ve o ses tüm sokakların sonunda bir sonrakine taşır kendini.
Tutabilmek için onu gece karanlığında bir ışık yakar haykırırım.
Sonra bu gerçekle vurulurum üçüncü girdiğim sokakta.
Dostlar beni sohbet arasında ki şakalardan hatırlayacak.
Akrabalar cenaze ve düğün törenlerinde ki beklediğim köşeden.
Sevdiğim kirpiklerini öperken