Bir Dost'a Şiiri - Erol Dal

Buzdan heykellerim,
Yıllardır saklı odamda.
Kardan adamlarım,
Camımda buğular, vardı.

Gördüğüm sadece kardı..

Sobam vardı,
Yaz kış yanardı.
Kırmızıyı oradan bilirdim
Yaklaşınca yakardı..

Masam vardı, beyaz örtülü
Üstünde, de
Ellerim,
Mor, mor çiçek açmış;
Ara sıra sızlardı.

Sonra,
Sen girdin odama;
Beyaz, sarıya döndü,
Kar kalktı,
Güneşi gören soba
Söndü.

Gözlerime baktın,
Kızardım,
Kırmızının yaktığını
bir kez daha anladım.

Öylece kalakaldım.

Dokundun hafifçe,
Mor çiçekli ellerimden
Utandım.
......
Gözlerine ilk baktığımda,
İki satır mısra düğümlendi kalbime,
Tüm, korkuların utanmışlığını bırakarak ardımda,
Söylüyorum işte.

“Sen şairsin,
gözlerinse şiirin;
Isıtıyor beni
Dizelerinde.”
ED.