Bir Dost'a Mektup Şiiri - Engin Özcan

Dostum...
Adımı boşver..
Kim olduğumu öğrendiğinde,
Emin ol ki herşey için çok erken olacak.
Hiçbirşey için,geç kalmışlığın o serseri telaşını yaşamayacaksın..
En sevdiğin şarkının mısralarını mırıldanacaksın yine..
Yine rakı içip sarhoş olacaksın..
yine aşkı tadacaksın bir dost elinden..
Emin ol yine yaşlanacaksın çocukluğuna inat...

Bilsen ki; ki bilemezsin...
Ben seni soğuk bir gecede,
ince sıcacık bir yün battaniye gibi seviyorum.
Camlara Hohhh.. deyip,
Adını adımın yanına yazdığım günlerdeki gibi seviyorum seni.
Tüm demi çıkmış çayımızı bir defa daha haşlayıp içmek istercesine,
son tanelerini savururken rüzgar o ince yağmurun,
sohbetinle 20 dakika çarşıya yürümüş kadar yorgun
yanında kalmanın seninle olmanın verdiği huzurla...
ve seni benimle beraber düşünerek,
hayaller kurarak ve şiirler yazarak gökyüzüne
ve yanlız gecelerde
keşkelerimle dövüşerek geçirdiğim saniyelerimi
paylaşmak,şakalaşmak, ağlamak,sevinmek,
ve seninle üzülmek istiyorum..
Bilmem anlatmak mümkün müdür...

Kusura bakma,
Adına sevgi cümleleri kuruyorum ne zamandır.
Seni öyle özlüyorum ki belki hiç anlayamayacaksın..
Belki hiç bu kadar anlaşılmaz sevilemeyceksin
bir tanrı kulu tarafından.
Öyle işte....hala hasretim.. hasretimsin..

Bilmem bu kaçıncı paragraf başı...
Şimdi sana sarılmak ve omuzuna yaslanıp,
Ne çok sevdiğimi anlatmak istiyorum sana.
Mektup....? ? ?
Ben gözyaşlarımı içine koyup gönderemedikten sonra
neyleyim mektubu...? ? ?
beraber geçmiş 2-3 senenin acısını,tatlısını
nasıl yazarım ince bir dosya kağıdına?
Mektupla olacak iş değil canım benim...
Olmuyor işte..
İşin mümkünatsızlığı;
çizgili dosya kağıtlarının bile,
çizgisiz olanlardan daha fazla kağıt kokması...
üzerinde o kadar mürekkep olmasına rağmen.
Ben senin mektuplarına
bir istanbul havası hapsedip gönderemedim hiçbirzaman.
Zarf'ın üzerindeki adına elimi dokunduğumda
omuzuna dokunmuş gibi hissedemiyorum kendimi.
Mektupla hasret giderememen bundandır.
Bu yüzdendir,mektuba karşı bu boşverciliğim...

ve...Saat 00:59 gece yarısı..
Radyo 1 ortak yayınından hüzün türküleri dinliyorum...
Han duvarlarını bilirmisin?
Onu okuyorum...
koskoca bir şiirin içinden
süzüp çekiyorum bi iki mısrayı..
Yağlı boya bir tablo seyreder gibi
bakınıyorum şiir kitabının yapraklarına.
İçimde yemyeşil bir hüzün sarmaşığı.

Engin ÖZCAN
15 Mayıs 2001
İstanbul