Bir Dost Şiiri - Mecit Aktürk

İnkârı ne mümkün, gösterip kârı
Gönlünün tahtına bey etti bir dost.
Ameli çelimsiz bu günahkârı
Hasletin hasıyla eğitti bir dost.

O’ydu her adımda aradığım iz
Ârifti gözümde, ben ise âciz
Muhabbet bağında sohbet-i veciz
Değeri biçilmez öğüttü bir dost.

Cevapsız kalmazdı saldığım selam
Neşemiz dâimdi, huzurumuz tam
Kaleme mürekkep, şiire kelam
Aruzdu, dizeydi, beyitti bir dost.

Her kim ah çekerek mâziyi ansa
Samimi dostluklar kalmadı sansa
Sözünde ısrarlı, inat insansa
Aksini isbâta teyitti bir dost.

Kaderim olsa da bahtıma hasım
El verir, çiçeğe, durmazdı yasım
Vefâyı tarifte ölçüm, kıyasım
Turnusol misâli kağıttı bir dost.

Yoluma ışıktı, elime âsâ
Canımdan parçaydı; candı hülâsa
Ne zaman gam çeksem, içim sızlasa
Feryâdıma sesti, ağıttı bir dost.

Gıybete sağırdı, kibire kayıp
Sabrına örnekti Hazreti Eyüp
Payıma düşende, payı var deyip
Yoksula, muhtaca dağıttı bir dost

Mevsimin baharı, yaz güneşimdi
Görenler sanırdı öz kardeşimdi
Lâl olmuş, sanırsın, el olmuş şimdi;
Musalla üstünde, meyyitti bir dost...
Bir tabut içinde, meyyitti bir dost.