Bir Dönem Manzarası Şiiri - Seyfet Bozçalı

Kurumuştur otlaklar,çorak kalmış topraklar,
Gönüle hüzün salar,sonbaharda yapraklar,
Kullar izdirap çeker,gezer durur hortlaklar,
Batılılar kol gezer,moda oldu fraklar...

Köksüz kaldı nesiller,göz yumuyor salaklar,
Atalar anılmazken,Şehadetsiz dudaklar,
Anlatsan birisine,seni kalkar hep kınar,
Özünden koptu nesil,sebep oldu bunaklar...

Soldu yemyeşil ova,yaprak döktü ağaçlar,
Çirkef çarkı döndükçe,katran akar ırmaklar.
Şanlı tarihte hasar,boğazında parmaklar,
Şehitler unutuldu,hüzünlüdür bayraklar...

Ruhlara korku sindi,su sızdırdı çömlekler,
Haya edep yıkıldı,haram yolda ayaklar,
Ruha Şeytan takıldı,anlamaz avanaklar,
Gelenekler yıkıldı,hep kafirce laklaklar...

Rafa kalktı kitaplar,güvelendi yapraklar,
Geçmişe sünger çekti,gafletlik avanaklar,
Nerde kaldı utanma,kızarmıyor yanaklar,
Köleden beter olduk,anlamıyor ahmaklar...

04.03.2006