Bir Dokunuşun Şiiri - Hasret Sayınta

Bir dokunuşun siliyor bütün izleri.
Tebessümün asılıyor dudaklarıma.
Bir dokunuşun alın yazım oluyor.
Bütün kâinat adınla selamlıyor beni.

Sensiz bütün uykularda,
Yargıcı olurum gecelerimin.
Aptal kadın diye sustururum kedimi
Cehennemler boyu yakarım yüreğimi.
Nefreti tetikleyen bahaneleri
Büyütür de büyütürüm.

Sabahın en olmadık vaktinde,
Hani gün doğmamışken.
Batmamışken gece,
Yani günün en korunaksız saatinde.
Yalnızlığı ayak parmaklarına kadar
Hissettiğin bir anda.
İdamlar boyu kendini astığın o arafta.

Bir dokunuşun!
Zemheriyi bitiren güneş gibi.
Avuçlarındaki aydınlık kutsar temini.
Saçlarıma karışan soluğun.
Bin yıllık hasretimi gülümser dudakların.

Dudakların: Can kırıklarımı toplayan,
Senin en sadık yanın.
Anlıyorum neden kimseyle yürümek istemediğimi.
Ruhum senin ruhunla bütünleniyor.
Vahşi kaplan gibi çıkan tırnaklarım,
Bir senin dokunuşunla uysallaşıyor.
Ve bir dokunuşun alın yazım oluyor.
Güneşe, aya secde ettiriyor ellerin.