Bir Diyâr... Şiiri - Ulvi Ziya

Kaderi ne kadar bozuk memleket
Sarmış harmanını yılan çıyanlar...
Yağan rahmet değil; kaos,felâket
Arttıkça artıyor zarar ziyanlar...

Orda; çalmak, çırpmak, sömürmek gâye...
Helâl az, haramdır her tür sermâye...
Evvel çok temizdi sütler ve maya;
Bozdular, şeytan kıçı yalıyanlar...

Hep tutar, yükseltir; nâmert nâmerdi...
Her şeytan; dölüne, icâzet verdi...
Doruklarda göremezsin bir merdi...
Çürüme bundandır, der; anlıyanlar...

Öyle, kâbus dolu; kara, zaman ki
Her yer, kurtarılmış bir bölge sanki...
Düşmanları içindedir inan ki...
Hep aldanır düşmanı dost sananlar...

Her değeri aparılır elinden...
Yabancıya çengellidir dilinden...
Âlim yok ki faydalansın ilminden...
Âlim olur, îmânından sapanlar...

Çok site, nâmerdin karargâhıdır...
Kalleşçe tuzak kurmak,silâhıdır...
Sığınağı,sınırsız günâhıdır...
Günâhı bilmez, şeytana tapanlar...

Her oyunda gâlip gelmek esastır...
Kânunları yontmak,zorbaya hastır...
Rabbenâ hep bana,geçer mikyastır...
Güçlüler,hak hukuk demez,tırpanlar...

Ben haklıyım,dediğim dedik,denir...
Bu yolda,her türlü nâneler yenir...
Ne kânun dinlenir, vicdan dinlenir...
Güven vermez, sağlam yapı yapanlar...

Pek çok değerlidir hâin köstebek...
Gerçeği bilinmez, aslâ vermez renk...
Kuyu kazar hep el etek öperek...
Zararlıya kurulamaz kapanlar...