Bir dilim ekmek
Koy pencerenin kenarına koy yemediğin yemeği kapının ardında inim inim titreyen
Sokakların cümbüşü olan hayvanlara
Bir kap da sen koy.
O gözlerinin içine masum masum bakan canlıya bir şefkatte sen sar
Yuvasında annesinden mama bekleyen güvercine bir buğday taneside sen serp
sen nasıl elinin altında olana zahmetsiz bir şekilde kavuşuyorsan
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta